Σάββατο 2 Ιανουαρίου 2016

Γιατί μαγειρεύω; η εξομολόγηση ένος σεφ

Κατ’ αρχάς πρέπει να απαντήσουμε σε μια πιο βασική ερώτηση: γιατί τρώμε; Η πιο άμεση απάντηση είναι γιατί έχουμε βιολογική ανάγκη να φάμε. Χωρίς τροφή το σώμα μας θα λιμοκτονήσει πριν πεθάνει. Όμως υπάρχουν ένα σωρό άλλοι λόγοι. Αν δεν υπήρχαν θα μπορούσαμε να είχαμε εφεύρει μια πλούσια σε θρεπτικά συστατικά ουσία με την οποία θα συντηρούμασταν όλοι. Γιατί λοιπόν ο Homo erectus χρησιμοποίησε τη φωτιά για να μαγειρέψει την τροφή του; Η απάντηση είναι: η αγάπη μας για την τροφή. Δεν πρέπει να υπάρχει κάτι πιο αρχέγονο και στοιχειώδες από την αγάπη αυτή. Ποιός από εμάς δεν έχει το αγαπημένο του πιάτο; Ξέρετε, αυτό που μας αρέσει να τρώμε οποτεδήποτε.
Η αγάπη μας για την τροφή έφερε την αγάπη μας για τη μαγειρική. Όλα ξεκινούν από την επιθυμία μας να φάμε καλά και μαζί με εμάς και οι άλλοι άνθρωποι γύρω μας. Μην ξεχνάτε, πρέπει να τρώμε κάθε μέρα και όχι μόνο μια φορά. Πόσο βαρετό θα ήταν να τρώμε τα ίδια πράγματα συνεχώς. Αυτό με ωθεί να κάνω καλά πιάτα, μάλλον εξαιρετικά πιάτα. Γι αυτό δε θέλω ποτέ να σερβίρω κάτι που είναι απλά εντάξει ή ακόμα χειρότερα, κάτι που είναι μέτριο. Είναι μεγάλη η απογοήτευσή μου όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, ενώ ξέρω ότι μπορούσα να είχα κάνει κάτι πολύ καλύτερο. Και για να είμαι ειλικρινής, έχει συμβεί κάμποσες φορές. Αλλά είδα κάθε τέτοια περίπτωση σαν μια ευκαιρία για βελτίωση. Κάθε φορά που είχα μια αποτυχία, την εκμεταλλεύτηκα για να μάθω απ’ αυτή. Είδα τι δεν έκανα σωστά για να μην το επαναλάβω ποτέ. Για κάθε λάθος βέβαια υπήρξαν πολλές περισσότερες επιτυχίες και έπαιρνα μεγάλη ικανοποίηση.
Να σας εξηγήσω. Για μένα δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση από ένα κοπλιμέντο για τη μαγειρική μου. Όταν κάποιος πει ότι αυτό που έφαγε από μένα ήταν εξαιρετικό, αισθάνομαι την ίδια ικανοποίηση που παίρνουν οι μεγάλοι μουσικοί, οι ηθοποιοί και οι καλλιτέχνες από ένα θερμό χειροκρότημα του κοινού τους. Είναι πολύ ευχάριστο να το ακούω από συγγενείς και φίλους, αλλά έχει άλλη βαρύτητα όταν έρχεται από ξένους και πελάτες στο εστιατόριο που εργάζομαι. Το λέω αυτό γιατί παρ’ όλο που οι συγγενείς και οι φίλοι είναι ειλικρινείς στις κρίσεις τους, όσο νάναι επηρεάζονται κάπως και από τη σχέση μας. Όταν όμως ένας πελάτης, γράφει ένα email στον αρχιμάγειρα ή έρχεται και με βρίσκει για να μου το πει προσωπικά, τότε ξέρω ότι για να βγούν από τη βολή τους, η μαγειρική μου, όντως τους έδωσε πραγματική χαρά.
Screen Shot 2014-07-16 at 06.45.22Έτσι κι εγώ, όταν τρώω κάπου και μένω ευχαριστημένος, κάνω πάντα τον κόπο να πω δυό καλά λόγια στην κουζίνα. Γνωρίζω πολύ καλά τι σημαίνει αυτό για τον μάγειρα και την ομάδα του επειδή είμαι κι εγώ ένας απ’ αυτούς και ξέρω τί προσπάθεια, επιμονή, χρόνος, γνώση και μερικές φορές δάκρυα και αίμα απαιτούνται για να βγει μια επιτυχία. Γι’ αυτό κάντε το κι εσείς όταν ξαναβρεθείτε σ’ ένα εστιατόριο και ευχαριστηθείτε με το φαγητό. Πείτε τουλάχιστον στον σερβιτόρο πόσο ευχαριστηθήκατε το γεύμα και να είστε σίγουροι ότι τα λόγια σας θα φτάσουν πολύ μακριά.
Αυτό που ανακάλυψα για τη μαγειρική από την πείρα είναι ότι τελικά, δεν είναι κάτι τόσο δύσκολο όσο μερικοί πιστεύουν. Σίγουρα, έχει κι αυτή τις δυσκολίες της και μερικά πράγματα χρειάζονται κάποια δεξιοτεχνία, αλλά αυτό που χρειάζεται πάνω απ’ όλα είναι η σφοδρή επιθυμία γι’ αυτήν. Κάποια από τα καλύτερα πιάτα που έχουν γίνει ποτέ ήταν πολύ απλά και εύκολα. Δέστε για παράδειγμα το τοστ με τυρί. Σε ποιόν δεν αρέσει το ψητό τυρί; Το μόνο που χρειάζεται είναι λίγο τυρί, δύο φέτες ψωμί και μια ψησταριά. Με ελάχιστη προσπάθεια φτιάχνετε κάτι εξαιρετικό. Αν θέλετε, μπορείτε και να το εμπλουτίσετε με κάτι, δυό τρία είδη τυριού, λίγη ντομάτα, μερικές φέτες μπέικον. Βλέπετε; Καταλαβαίνετε πόσο απλό είναι; Το μόνο που χρειάζεται είναι μια μικρή προσπάθεια και λίγη προσοχή και μεράκι σ’ αυτό που κάνετε για να γίνει η τροφή σας απολαυστική.
Γνωρίζω ότι αυτό που κρατάει πολλούς μακριά από την κουζίνα είναι ο φόβος. Ο φόβος ότι αυτό που θα φτιάξουν δεν θα είναι καλό ούτε καν βρώσιμο. Ο φόβος της σπατάλης χρόνου και υλικών για κάτι που δεν θα τρώγεται. Κατανοητό. Αλλά στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει κάτι για να φοβάστε. Αν δεν έχετε μαγειρέψει ποτέ, ξεκινείστε με κάτι μικρό και απλό. Χρησιμοποιείστε τις συνταγές. Κάντε μια μικρή έρευνα. Στη συνέχεια και με τον καιρό, προχωρείστε σε κάτι λίγο πιο σύνθετο. Αν συνεχίστε θα φτάσετε σ’ ένα σημείο που δε θα χρειάζεστε καν συνταγές ή θα τις έχετε απλά σαν οδηγό.
Screen Shot 2014-07-16 at 06.52.52Όποτε μαγειρεύετε έχετε στο νου σας αυτό: τι είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί; Να φτιάξετε κάτι που δεν θα τρώγεται. ΟΚ, πετάξτο αν σας βγει τέτοιο και ξαναπροσπαθείστε αργότερα. Μια φορά είχα μαγειρέψει χοιρινές μπριζόλες με σάλτσα Worcestershire και ήταν απαίσιες. Έμαθα να μην τις ξανακάνω ποτέ. Μην ξεχνάτε, υπάρχουν παντού ανοιχτά πολλά μέρη που φτιάχνουν πίτσα… Ελπίζω να σας φώτισα λίγο για τους λόγους που κάποιοι άνθρωποι γουστάρουν να μαγειρεύουν. Ελπίζω επίσης να σας έδωσα κουράγιο να μπείτε στην κουζίνα σας και να κάνετε κάτι. Μην τρώτε απλά για να τρώτε. Να απολαμβάνετε αυτό που τρώτε και αν κάνετε οι ίδιοι το φαγητό σας, θα έχει καλύτερη γεύση από άλλα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου